Dan ook hier mijn verslag.
Wat duurde de winterstop weer lang. Te lang. Want wat is het racen met GT3 bakken toch gaaf en ik kon dan ook niet wachten totdat het nieuwe seizoen weer zou beginnen. De voorpret begon natuurlijk al met de release van het nieuwe GT3 pack. De Callaway beviel ons laatste seizoen goed, maar zouden de nieuwe wagens ons doen besluiten van wagen te wisselen? Het antwoord daarop is ja. Na wat testsessies besloten wij (Nanno, Michael, David en ik) unaniem dat de McLaren 720S the weapon of choice zou worden. Daarna was het de tijd om de wagen te voorzien van een kleurtje. Het painten van de auto geldt voor mij al als de start van een nieuw seizoen en de avondjes photoshoppen onder het genot van (meerdere) Chouffjes
hebben in mijn optiek een mooie livery opgeleverd. Het testen kon beginnen.
Bathurst. Niet de gemakkelijkste omloop om het seizoen te starten, maar vorig seizoen reed ik van P15 naar P7 dus ik was hoopvol gestemd. De Macca kreeg ik aanvankelijk niet goed rond en de 2:05 barriere werd maar niet doorbroken. Teamgenoten David en Michael waren met de setup een andere weg in geslagen en deze bleek de basis te vormen voor de uiteindelijke race setup. Dit was echt een team effort waarbij we met zijn vieren om beurten steeds kleine tweaks aanbrachten met als resultaat een heerlijk sturende wagen. Hoewel ik meestal oefen op race stints was mijn snelste tijd in kwali trim een 2:03.3 en voor mij was dat een prima tijd.
In de kwalificatie kon ik mijn PR niet verbeteren en bleef steken op een 2:03.5 (P9). Het zat dicht bij elkaar want Michael reed een 2:03.7 en stond daarmee op P14. Dan de strategie. Ik merkte tijdens het testen dat zodra de banden onder de 50% kwamen ik echt last van onbalans begon te krijgen. Ik wilde de pitstop zo plannen dat ik in beide stints niet onder de 50% zou komen. De strategie was daarmee bepaald op een stint van 22 ronden op mediums en 12 a 13 ronden op softs. Ik startte op mediums met 112 liter peut aan boord.
In de beginfase van de race zat ik achter Lennart met Gert achter mij. Al snel kwam Rik aanzetten en omdat ik weet dat hij in principe sneller is dan ik besloot ik zo vroeg in de race niet te verdedigen en hem te laten gaan. Rik ging ook snel Lennart voorbij en zo was het groepje weer hersteld. Ik had het idee dat ik in de tweede sector sneller was dan Lennart, maar zijn Chevy liep ontzettend hard op de rechte stukken waardoor ik nooit een inhaalpoging kon wagen. Dat hoefde ook niet want Lennart maakte een duur foutje door het beton te kussen en een pitstop moest maken. Ondertussen waren Pim en Paul er tussen uitgevallen dus dat waren in totaal al 3 plekken winst. De jacht op Rik kon worden geopend want nadat hij in het begin bloedsnel onderweg was viel hij in snelheid terug. Hij was enorm aan het stoeien met de auto en ik gok dat hij zijn banden aan diggelen aan het rijden was. Ook hij raakte hard de muur en op de backstretch kon ik hem voorbij. Gert zat nog altijd dicht achter mij. Niels was inmiddels 10 seconden weg gereden, maar lastte een vroege pitstop in waardoor ik weer een plekje won en op P4 rond reed. De 3 Leones waren al aan de horizon verdwenen en nadat ook Gert zijn pitstop maakte reed ik in niemandsland. Zodoende kon ik mij lekker concentreren op mijn rondetijden.
Ik had na de pitstops van Ruben en Kevin zicht op ze, maar ja ik moest nog naar binnen en al snel verdwenen ze weer uit zicht. Arjan kwam na zijn pitstop achter mij de baan weer op. Het gat van 4 seconden reed hij snel weer dicht. Toen het gat zo'n 1 seconde bedroeg maakte ik mijn pitstop om achter Niels, maar voor Gert, de baan weer op te komen. Door de softs kon ik verder bij Gert weg rijden en het gat naar Niels (13 seconden) dichten. Niels maakte echter een verrassende tweede pitstop waardoor ik weer op P4 reed. Ik zat in een lekker ritme en was al super tevreden met het verloop van de race tot dusver. Dat het nog mooier kon bleek toen Crewchief ineens riep dat Ruben in de pits stond. "Die moet iets meegemaakt hebben" dacht ik meteen en toen ik de pit exit naderde werd ik daarin bevestigd. Ruben kwam toen net de pits uit en ik zag meteen dat zijn bolide er niet meer fris uit zag. Zijn straight line speed was niet meer wat het wezen moest en de snelle rechter bocht haalde hij amper. Hij liet mij gaan en lag ik op podium koers. Even dacht ik dat het nog mooier kon want ik zag het gat naar Arjan ineens zakken van 25 naar 16 seconden. Op de stream zag ik dat hij in de ankers moest voor een crashende Joost. Na een enerverende race mocht ik de Macca naar P3 over de finish sturen en scoorde daarmee mijn eerste podium in het NK GT!
Wie voorafgaand aan de race zou zeggen dat ik op het podium zou eindigen had ik meteen voor gek verklaard. Ik ben uit de muur gebleven, een goede pace kunnen realiseren en optimaal geprofiteerd van de fouten van de anderen. Uiteraard heb ik na de race onder het genot van een (ja daar is ie weer) Chouffje de stream terug gekeken.
Felicitaties aan Kevin voor de winst.
Op naar Suzuka!
hahaha ben ik niet slim genoeg voor 
