Bericht
door Lennart Lippens » 06 mar 2018, 11:16
Ik durfde niet als eerste!
Zo dat ging lekker: m'n eerste pole, en m'n tweede overwinning bij SRVN!
Ik wist vooraf wel dat een 1:19.6 in theorie mogelijk was, maar dat het er uit kwam in de kwali was heel lekker, en het was ook nog genoeg voor p1, dat had ik niet verwacht. Al had het ook zomaar p4 kunnen zijn, want de eerste 4 zaten binnen 0,04s
Race 1: de start ging best aardig, maar had al meteen Arjan in m'n nek, die ik niet achter me kon houden in bocht 3.
Ik kon nog een paar ronden aanhaken bij Arjan, maar kon daarna de snelheid niet vasthouden, waarna Cliff en Ruben op identieke wijze als Arjan ook voorbij kwamen. Eenmaal op p4 maakte ik een foutje uitkomen laatste bocht waardoor ik de aansluiting met Ruben verloor en 2s achter Ruben m'n rondjes reed. Het gat naar p5 was heel groot, dus daar hoefde ik mij geen zorgen om te maken.
Door de gevechten vooraan kwam ik de laatste 2 rondes nog dichtbij, maar had nooit echt een kans iemand in te halen in de chaos. P4 als resultaat. Gestart vanaf pole klinkt dat misschien als een slecht resultaat, maar ik was al lang blij dat ik toch enigszins mee kon komen in de top 3/4.
Race 2: gestart op p5, en met dank aan m'n koppeling (ik reed tot deze winter zonder koppelingspedaal) had ik een perfecte start, won 2 plekken voor bocht 1, pakte p2 in bocht 2, en p1 in bocht 3. Vanaf dat moment wist ik dat ik zoveel mogelijk voorsprong moest pakken en hopen dat de 'snelle jongens' wat werden opgehouden. Mijn dank gaat dan ook uit naar Wilbert en Lennard die Arjan/Cliff/Ruben lang achter zich konden houden!
Met Cliff eenmaal op p2, een voorsprong van 4.5s en nog 15min te gaan, wist ik dat het lastig zou worden, maar zolang het verschil in rondetijd een paar tienden zou blijven was winst mogelijk. Toen ik in één bocht tijd een seconde verloor door een achterblijver die op S/F niet aan de kant ging, en bleek dat Cliff in staat was 0,5s per ronde te winnen werd het toch wel spannend. Met nog 2 rondjes te gaan zat Cliff op m'n bumper. Ik denk dat hij meer vleugel had staan, want in sector 2 en 3 won hij de veel tijd, terwijl op het rechte stuk hij wat stil viel (gelukkig) toen ie uit de slipstream kwam. Ingaan laatste ronde zat hij ernaast en ik weet nog niet steeds hoe ik bocht 2 buitenom sneller kon zijn, maar bij de exit zat ik er nog voor en nam meer snelheid mee het rechte stuk op. Toen wist ik dat het een kwestie was van geen fouten maken en de ronde uitrijden. Dat lukte, waarna de opluchting en blijdschap groot was.
Nog even tip voor de achterblijvers. Ik snap dat het soms lastig in te schatten is, maar het verschil met de snelste auto's is soms zo groot dat een gat van een seconde binnen 1 of 2 bochten dichtgereden wordt, waardoor het lastig is daar aan de kant gaan (en het voor de snelle rijder lastig in te schatten is wat de achterblijver gaat doen: heeft hij mij gezien en gaat ie aan de kant of neem ie de bocht gewoon wat ruimer?). Probeer daarom wat vaker op een recht stuk voorafgaand aan de bochtencombinatie een snellere auto voorbij te laten, ook al zit de snellere auto nog niet op je bumper. Je hebt er dan beiden zo min mogelijk last van: de snellere rijder verliest geen/nauwelijks tijd, en als langzame rijder hoef je ook geen afwijkende lijnen te rijden in de bochten (met het risico op fouten en daarmee veel meer tijdverlies). Ik zie het vaak genoeg gebeuren dat een achterblijver met de allerbeste bedoelingen aan de kant wil gaan in een bocht en daardoor (al dan niet in lichte paniek) zelf van de baan schiet, of bewust het gras in duikt om maar niet in de weg te zitten. Daar verlies je veel meer tijd mee dan met een seconde van je gas gaan op een recht stuk.
Bovenstaand is een tip/verzoek, ik zeg niet dat je dit MOET doen.
Awel, op naar Miami.
