Wow, na een nachtje slapen nog steeds een enorm goed gevoel na de races van gisteravond want wat waren ze gaaf!
Bij het oefenen zat de snelheid er al goed en snel in. De magische grens van een 1:11 zat er net niet in, maar met een 1:12.1xx kon ik ook zeer tevreden zijn. Het veld zat weer belachelijk dicht bij elkaar en dit herhaalde zich in de kwalificatie. De top 20 zat volgens mij binnen een seconde! Ik reed een 1:12.2 en mocht de race vanaf P6 aanvangen.
Mijn start was niet heel erg lekker en moest Gert aan mij voorbij laten. Gek genoeg behield ik mijn P6. Er gebeurde zoveel in de race dat ik vergeten ben wie ik in het proces voorbij ben gereden. Eigenlijk al vanaf het begin kon het grote slipstream gevecht beginnen met de BlueRange mannen, Cliff en Gert. Walther schakelde zichzelf uit door een manoeuvre op Ruben. Kort daarop was Serge slachtoffer van een lag spike en vloog de hekken in. In pakweg 2 ronden waren er van de BlueRange mannen alleen Lennart nog over. Samen met hem, Cliff en Gert reden we rondenlang op het scherpst van de snede. Elke ronde was een achtbaanrit en de concentratie mocht niet verslappen. We zaten zo dicht bij elkaar dat het wel ergens mis moest gaan, maar dat gebeurde niet. Dat komt omdat we met respect naar elkaar en hard, maar fair reden. Zo hoort racen te zijn en ik heb er van genoten
Heel even reed ik op P3 vanwege een lag spike bij Cliff. Een raar moment want ineens was hij voor mij weg om vervolgens in mijn spiegels weer op te duiken. Cliff was echter sneller en ook doordat ik een verdedigende fout maakte kon hij zijn P3 weer terug pakken (en zo is het maar beter ook misschien).
De start van race 2 was ook weer niet je van het in tegenstelling tot mijn teamgenoot Nanno. Wat had hij een wereldstart! Ik dacht echt aan een jumpstart, maar hij was echt heel goed weg en pakte zowaar P1. Ruben had ook weer een raketstart en zat een beetje bij mij te prikken. Berg omhoog zat ik naast Twan en ging er ook voorbij. Vervolgens zie ik in mijn spiegels het helemaal mis gaan. Twan gaat dwars en Ruben kon geen kant op met een dikke crash tot gevolg. Al snel reed ik weer op P4, maar dat ik die even naar huis zou gaan rijden was niet zomaar gedaan. Wederom weer een heerlijk gevecht gehad, maar dit keer met Gerben. Omdat Nanno na een lange strijd vooraan naar achteren zakte werd het een driestrijd. Wederom erg genoten van de gevechten en het stuivertje wisselen. Uiteindelijk kwamen Nanno en ik gezamenlijk voorbij Gerben en konden we een P4 en P5 naar huis rijden. Voor ons een goed resultaat al hadden onze teamgenoten David en Michael mindere races.
Heren, het was mij een genoegen! Tot de volgende keer
(Na jaren zijn wij weer terug rutger en rick)
toen was het toch wel droog. 
